Architektura ekspresjonistyczna

15 marca 2017 0 komentarzy

Charakterystyczne elementy architektury są wyznacznikiem stylu, jaki wykształca się w określonych czasie. Kilkunastoletni okres na początku XX wieku silnie zaznaczył się w różnych aspektach architektury użytkowej i zabytkowej. Ekspresjonizm, bo o nim mowa, wywodzi się z Niemiec. Natomiast w Stanach Zjednoczonych rozwijał się jako Art Deco.

Co ciekawe, wielu artystów tworzyło niezwykłe projekty bez szans na ich realizację. Dopiero po I wojnie światowej niektóre z nich można było wybudować.  Wśród ekspresjonistycznych projektów nie brakowało niestandardowych konstrukcji, np. pawilonów, sezonowych obiektów wystawienniczych czy nawet scenografii filmowych.

Ekspresjonizm przypada na pierwszą połowę XX wieku. Odznaczał się bardzo mocnym zaznaczeniem linii pionowych i poziomych, co miało wpływ na tworzenie dynamiczności, strzelistości i nowoczesności architektonicznej całej koncepcji architektonicznej. Nowo powstałe budowle miały być jak najbardziej opływowe, aby przypominać wielkie wynalazki tamtejszych czasów, czyli samochód, samolot i szczególnie prom transatlantycki.  Architekci wzorowali się również na prostych, naturalnych formach oraz na stylu gotyckim. Najwięcej budynków ekspresjonistycznych można zobaczyć w Niemczech oraz Holandii. Wiele powstało też w krajach Europy Środkowej.

Niemieckie środowisko architektów oraz artystów stworzyło niezależną grupę, która dzięki listom mogła wymieniać się własnymi spostrzeżeniami i propozycjami. Swój niezwykły krąg określali jako Die Glaserne Kette, co w języku niemieckim znaczy „szklany łańcuch”. Najważniejszym członkiem tego klubu był Bruno Taut. Krąg ekspresjonistów z pełną świadomością wygłaszał utopijne i anarchistyczne tezy, w których dominowała potrzeba budowy szklanych domów i wiecznie zielonych osiedli mieszkalnych dla zwykłych ludzi, co na początku XX wieku wydawało się totalnie abstrakcyjnie. Zwłaszcza, że rozkwit nurtu przypadał na okres I wojny światowej.

Najbardziej znanymi budowlami ekspresjonistycznymi w Polsce są Hala Stulecia we Wrocławiu oraz Wieża Górnośląska w Poznaniu. Natomiast w Europie najciekawszym obiektem z tego okresu jest Wieża Einsteina w Poczdamie, którą w 1920 roku zaprojektował Erich Mendelsohn. Do najważniejszych europejskich przedstawicieli tego nurtu poza Erichem Mendelsohnem zalicza się Maxa Berga, Hugo Häringa i oczywiście Bruno Tauta. W projektach architektów ekspresjonistycznych łatwo zauważyć cechy modernistyczne, czyli funkcjonalność budowli, liczne przeszklenia oraz upodobanie do cegły i betonu. Jednocześnie budowle ekspresyjne nawiązują również do secesji za sprawą płynnej i strzelistej konstrukcji, zdobnej ornamentyki i podziału budynku na części. Właśnie to pozornie zaskakujące połączenie pozwoliło stworzyć niezwykłe budynki o różnorodnym charakterze.

Dodane w kategorii: Style architektoniczne