Cuda architektoniczne

New Classical architecture (współczesny historyzm)

7 maja 2021 0 komentarzy

Styl „New Classical architecture” określany również jako „współczesny historyzm”, nawiązując do architektury klasycznej, a także antyku i renesansu, nie jest jednolitym stylem architektonicznym. Stanowi raczej kontynuację stylów historycznych, podnosząc architekturę i budownictwo do rangi sztuki.

Zainteresowanie tradycyjnymi metodami projektowania architektonicznego rozwijał postmodernizm i new urbanism. New Classical architecture jest czasem postrzegany jako element tych dwóch tendencji. Historyzm był jednym z najważniejszych kierunków w architekturze XIX wieku, kiedy to nastąpił dynamiczny rozwój historii i jej nauk pomocniczych, m.in. badania nad historią architektury obejmujące szerszy zakres niż tylko starożytną Grecję i Rzym. Zaczęto zauważać, jak poszczególne epoki różniły się od siebie pod względem projektowania budynków, wyodrębniono style architektoniczne, poświęcono czas i uwagę inwentaryzacji i datowaniu zabytków. Zwrócono uwagę na to, jak różni się od siebie architektura gotycka i romańska, a także późniejsza. Forma architektoniczna umożliwiała przekazywanie treści religijnych czy patriotycznych, przeszłość stała się inspirująca, budziła podziw i zainteresowanie, które przyczyniły się do popularyzacji historyzmu w architekturze.

Wyodrębnić można trzy fazy w rozwoju historyzmu – pierwsza z nich to historyzm romantyczny trwający do lat 70. XIX w. Okres ten charakteryzuje dość luźne nawiązywanie do przeszłości, spowodowane ograniczoną wiedzą. W rezultacie nie dbano o wierne naśladowanie historycznej architektury. Wraz ze wzrostem zainteresowania przeszłością, zaczęto budować bardziej prestiżowe budowle, takie jak rezydencje mieszkalne czy budynki użyteczności publicznej. Ścisły historyzm datowany jest na lata 1870-1890, a po tym okresie nastąpił tzw. późny historyzm, stopniowo ustępując miejsca stylowi secesyjnemu i architekturze współczesnej, obejmującej również modernizm.

Powstające w XX i XXI w. budynki w stylu „New Classical architecture” są odpowiedzią na dominujący na świecie modernizm, zakładający odejście od stylów historycznych, czy od stylizacji w ogóle, na rzecz opierania formy i konstrukcji budynku na istniejących uwarunkowaniach materialnych i koncentracji na funkcjonalności. Główną cechą budynków powstałych w stylu „New Classical architecture” jest to, że strona wizualna nie jest tożsama z okolicznościami, w jakich powstał budynek. Styl ten czerpie inspiracje z antyku i renesansu, kontynuuje praktykę architektury klasycznej. Tradycyjne formy traktowane są jako środek wyrazu nadający budowli piękno. Istotne jest również wykonanie budowli, które będą trwałe, charakteryzować się będą wysoką jakością i efektywnym wykorzystaniem zasobów.

Przykładami New Classical architecture mogą być współczesne budynki takie jak: świątynia Tianning w Changzhou (Chiny), Brandevoort (Holandia), Brentwood Cathedral (Anglia), Nancy Lee and Perry R. Bass Performance Hall / Bass Performance Hall (Teksas), Shrine of Our Lady of Guadalupe (Wisconsin).

Dodane w kategorii: Style architektoniczne

Poprzedni artykuł

Następny artykuł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany/ Wymagane pola oznaczone gwiazdką *