Taj Mahal

28 lutego 2024 0 komentarzy

Tadż Mahal jest architektonicznym arcydzieło, które wzniosło się na tle indyjskiego krajobrazu jako niekwestionowany symbol. To również budowla kryjąca w sobie przepiękną historię miłości. Wspaniałe mauzoleum wybudowane zostało w Agrze. Obecnie stanowi niezaprzeczalny punkt docelowy dla podróżnych z całego świata.

Historia miłości

Historia Tadż Mahal sięga XVII wieku, kiedy to Szahdżahan, syn cesarza i król Indii, stracił swoją ukochaną żonę Mumtaz Mahal podczas porodu ich czternastego dziecka. Legenda głosi, że władca obiecał jej, że nigdy więcej się nie ożeni, a jego jedynym celem w życiu będzie zatroszczenie się o ich potomstwo i wzniesienie na cześć swojej ukochanej monumentalnego grobowca. To zobowiązanie przekształciło się w majestatyczny Tadż Mahal, którego budowa trwała od 1632 do 1654 roku.

Pionierski wyczyn hinduskiej architektury

Na całość tego znamienitego kompleksu składa się główna świątynia pokryta imponującą kopułą (wznosi się na wysokość 24,5 metra, a jej średnica wynosi 17,7 metra), która otoczona jest przez charakterystyczną czerwoną bramę z piaskowca. Uznawana jest ona za symboliczne wrota do Raju, zdobione agatami, marmurem i wersetami z Koranu, które wprowadzają odwiedzających w cudowną atmosferę tego miejsca. Cztery wieże (minarety), czuwają nad świątynią, a ogromny ogród perski przedstawiający muzułmańskie wyobrażenie nieba. Wnętrze stanowią podłogi ozdobione geometrycznym wzorem, w przeciwieństwie do meczetu, gdzie układ wykonany jest z 569 dywaników modlitewnych z czarnego marmuru. Tadż Mahal był nową erą w indyjskiej architekturze. Zapoczątkował styl Shah Jahani (Szahdżahana), charakteryzujący się symetrią, równowagą między elementami budowli, krzywoliniowymi formami i symbolicznymi dekoracjami inspirowanymi motywami roślinnymi. Autorem projektu nie jest konkretna postać, ale przekazy historyczne mówią o dwóch osobach. Są nimi Ustad Ahmad Lahauri i Mir Abd-ul Karim. Pierwszy z nich wcześniej pracował przy budowie Czerwonego Fortu w Delhi, a drugi był ulubionym projektantem poprzedniego cesarza Jahangira.

Renowacja i zanikający kolor

Mimo że Tadż Mahal zawsze zachwycał swoją bielą, dziś staje przed zabrudzeniami spowodowanymi przez zanieczyszczenie środowiska, które sprawia, że marmur staje się coraz ciemniejszy. Tysiące kamieni szlachetnych i półszlachetnych, a także dekoracje kaligraficzne z czarnego marmuru, wkomponowane w białe ściany, tworzą niezwykły kontrast i przywodzą na myśl przeszłość pełną przepychu. W XIX wieku budowla zaczęła popadać w ruinę, a jej odnowa stała się niezbędna. Ówczesny zastępca władcy Indii, George Curzon, zlecił w 1900 roku kompleksową renowację, przywracając dawny blask temu niezwykłemu miejscu. Dzisiaj potomkowie 20-25 tysięcy robotników, którzy pracowali nad tym grobowcem-mauzoleum, nadal pielęgnują i dbają o Tadż Mahal, czuwając nad jego zachowaniem dla potomnych.

Symbol narodowej dumy i cud świata

Dla mieszkańców Indii, Tadż Mahal to nie tylko zabytek, ale także narodowe dziedzictwo i wyraz najwyższych osiągnięć architektonicznych ery tzw. Wielkich Mongołów. Traktowany jest jak skarb narodowy, ponieważ w międzyczasie stał się jednym z siedmiu cudów świata, ogłoszonym w 2007 roku. Ponadto UNESCO umieściło indyjski monument na Liście Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody, podkreślając jego niezaprzeczalną wartość dla dziedzictwa kulturowego ludzkości.

Dodane w kategorii: Architektura historyczna, Ciekawe budynki