Cuda architektoniczne

Katedra Św. Wita w Pradze

27 stycznia 2021 0 komentarzy

Budowę katedry Świętego Wita w Pradze rozpoczęto w 1344 roku, a zakończono 1929. Praca wielu architektów i artystów pracujących na przestrzeni wieków wpłynęła na bryłę kościoła.

Historia katedry św. Wita

Praska katedra św. Wita znajduje się na wzgórzu zamkowym Hradczany. Pierwotnie w tym miejscu mieściła się wczesnoromańska rotunda zbudowana w 925 roku z inicjatywy Wacława I. Od 973 roku świątynia pełniła funkcję katedry, w której złożone zostały relikwie św. Wojciecha. Miejsce stało się niewystarczające jako cel pielgrzymek, w efekcie zdecydowano się na zastąpienie jej w 1060 roku większą, trójnawową świątynią. W takim kształcie bazylika funkcjonowała do 1344 roku, kiedy podjęto decyzje o budowie kadry w obecnym kształcie. W tym czasie kościół stał się siedzibą czeskiego arcybiskupstwa. Taką funkcję pełni również obecnie.

Architektura wnętrza i bryły

Świątynia jest pierwszym budynkiem w Europie, w którym zastosowano sklepienie sieciowe, co odróżnia ją od francuskich świątyń, którymi inspirował się Mateusz z Arras, pierwszy budowniczy bazyliki.
Zastosowanie sklepienia sieciowego umożliwiło zastosowanie szerokich okien z maswerkową dekoracją. Niżej znajdują się przeszklone triforia, w których wyrzeźbione są 21 kamienne popiersia przedstawiające Karola I i jego rodzinę, architektów i kierowników budowy oraz arcybiskupów. Portrety powstały w latach 1375-1385.

Zmian w formie architektonicznej dokonał następca Mateusza z Arras, Peter Parler, który zachował główne założenia nawiązujące do francuskiego, dodając do bryły oraz wnętrza elementy wykraczające poza wspomniany styl. Efektem jest m.in. rezygnacja z symetrii bryły czy planu krzyża łacińskiego – jest on widoczny w rzucie katedry, jednak sam plan odznacza się nieregularnością.

Oprócz niezwykłej bryły katedra jest znana ze względu dużej ilości malarskich i rzeźbiarskich dzieł sztuki, które znajdują się zarówno a nawie głównej, jak i kaplicach. Przy zdobieniu wnętrz kaplicy pracowali czescy artyści, a wśród nich František Kysela, Max Švabinský, Otakar Španiel, Karel Svolinský. Witraż w Kaplicy Arcybiskupiej, która jest trzecią boczną kaplicą, jest autorstwa Alfonsa Muchy.

Ze względu na trwającą budowę, wejściem głównym do świątyni była pierwotnie Złota Brama, znajdująca się na południowe stronie. Złota Brama ozdobiona jest mozaiką ze Sceną Sądu Ostatecznego. Dzieło składa się z ponda miliona kawałków.

Elewację zachodnią zdobi natomiast rozeta o powierzchni ponad 100 metrów, umieszczona pomiędzy dwoma strzelistymi wieżami. Fasada wraz z wieżami wysokości 82 metrów powstała w XIX wieku. W części południowej katedry znajduje się także trzecia, najwyższa, mierząca 96 metrów wieża wybudowana w średniowieczu.

Bazylika jest trójnawowa. Ołtarz zakończony jest ambitem i wieńcem 22 kaplic. Bezpośrednio w ambicie znajduje się kaplica św. Jana Nepomucena, w której znajdowały się relikwie św. Wojciecha. W miejscu dawnego ołtarza znajduje się natomiast kaplica św. Wacława, ze skarbcem z relikwiami i klejnotami koronnymi królów czeskich. Ściany kaplicy zdobione są malowidłami i figurą św. Wacława.

Dodane w kategorii: Architektura historyczna, Ciekawe budynki
Tagi: architektura sakralnaciekawe budynki w Czechachciekawe budynki w Europie

Poprzedni artykuł

Następny artykuł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany/ Wymagane pola oznaczone gwiazdką *