Filharmonia nad Łabą (Elbphilharmonie)

17 listopada 2025 0 komentarzy

Filharmonia nad Łabą (Elbphilharmonie) w Hamburgu to projekt, który wykracza poza ramy typowego obiektu koncertowego. Budynek zaprojektowany przez szwajcarskie biuro Herzog & de Meuron stał się nowym symbolem Hamburga i jednym z najczęściej fotografowanych obiektów w Europie. Nic dziwnego. Łączy tradycję i nowoczesność w niezwykle oryginalny sposób.

Historia i kontrast, czyli poznaj Elbphilharmonie

Lokalizacja Elbphilharmonie jest kluczowa dla tożsamości obiektu. Budowla została wzniesiona na historycznym fundamencie – masywnym, ceglanym magazynie kakao Kaispeicher A. Ten kontekst stał się ważnym elementem nowej zabudowy. Solidna, prosta forma magazynu z czerwonej cegły doskonale wpisuje się w postindustrialny klimat dzielnicy HafenCity. Na niej spoczywa nowoczesna konstrukcja ze szkła. Całość tworzy imponujący dysonans, symbolizujący przemianę Hamburga z miasta portowego w nowoczesną metropolię kultury.

Kaispeicher A został całkowicie przebudowany. Obecnie zorganizowano w nim hotel, salę prób oraz parking. Nowa, szklana nadbudowa wznosi się na wysokość 110 metrów. Co ciekawe, szczyt fali osiąga wysokość 114 metrów.

Prawdziwym cudem inżynierii jest połączenie nowej i starej konstrukcji. Cała szklana nadbudowa, ważąca około 65 000 ton, spoczywa na 362 sprężynach zaporowych (izolatorach sprężynowych) zainstalowanych na dachu Kaispeicher A. Ten nowatorski system ma zapobiegać przenoszeniu drgań i hałasu z portu, ulicy i z niższych kondygnacji na Wielką Salę Koncertową (Großer Saal). Dzięki temu przestrzeń posiada doskonałą akustykę.

Magia białej skóry

Najważniejszym elementem projektu jest Wielka Sala Koncertowa, która może pomieścić 2100 widzów. Przestrzeń ta jest zaaranżowana w oryginalny sposób, z rozproszonym układem widowni. Nie ma tu wyraźnego podziału na parter i balkony. W czasie koncertów widzowie siedzą wokół sceny, co zapewnia intymność i bliski kontakt z orkiestrą.

Najbardziej charakterystycznym elementem wystroju Wielkiej Sali jest “Biała Skóra” (Die Weiße Haut). Taką nazwę nosi materiał pokrywający ściany i sufit sali. Został on opracowany we współpracy z legendarnym akustykiem Yasuhisą Toyotą i składa się z około 10 000 paneli gipsowo-włóknowych. Każdy ma unikalny kształt i głębokość frezowania. Faktura jest wyjątkowa i została zaprojektowana komputerowo. Dzięki temu zapewnia perfekcyjne rozproszenie dźwięku w każdym punkcie sali.

Magia detali

Fasada nowej części budynku składa się z około 1100 indywidualnie ukształtowanych paneli szklanych. Niektóre szyby są pokryte chromowanymi kropkami, które mają na celu odbijanie światła słonecznego. Zapobiega to nadmiernemu nagrzewaniu się wnętrza i tworzy efekt migotania. Kształt dachu, przypominający uniesioną falę lub koronę, nawiązuje bezpośrednio do portowego otoczenia i charakteru miasta.

Sporą atrakcją dla gości filharmonii jest Plaza, czyli publiczny taras widokowy usytuowany na wysokości 37 metrów. Ta wyjątkowa przestrzeń mieści się na styku historycznego magazynu i szklanej nadbudowy. Aby się do niej dostać, trzeba skorzystać z najdłuższej, zakrzywionej windy w Europie (Tube). To ona przenosi odwiedzających z parteru na Plazę. Możemy stąd podziwiać panoramiczny widok na miasto, port i rzekę Łabę.

Dodane w kategorii: Architektura nowożytna, Ciekawe budynki