Katedra św. Pawła w Londynie
19 maja 2020 0 komentarzy
Zbudowana na gruzach rzymskiej świątyni katedra św. Pawła to jeden z najbardziej znanych budynków w Londynie. Wielokrotnie remontowana, łączy w sobie elementy stylu barkowego, neoklasycystycznego oraz gotyku.
Historia katedry św. Pawła
Na wzniesieniu w dzielnicy City of London świątynie budowano od czasów rzymskich. Katedra św. Pawła powstała na miejscu gotyckiego kościoła nazywanego „Starym św. Pawłem”, który spłonął w czasie wielkiego pożaru Londynu w 1666 roku. Budynek górował nad okolicą 149-metrową iglicą, o ponad 38 metrów wyższą niż kopuła nowej konstrukcji. Obecny kształt katedra św. Pawła zawdzięcza pracy architekta Sir Christophera Wrena, profesora matematyki oraz astronomii, którego zainteresowania zauważyć można w symetrycznej konstrukcji całego budynku. Budowę rozpoczęto w 1675 roku, a zakończono 35 lat później. Inspirowana włoskimi, pełnym światła budowlami katedra różniła się znaczenie od dotychczas znanych w Anglii mrocznych, gotyckich kościołów. Styl świątyni, określany jako klasycyzujący barok, łączy w sobie elementy baroku, neoklasycyzmu oraz gotyku.
Architektura Katedry św. Pawła
Katedra św. Pawła wybudowana jest na planie krzyża o długości 175 metrów i szerokości 75 metrów. Dwupoziomowa konstrukcja z piwnicą i kryptą wykonana jest głównie z kamienia. W niektórych miejscach wykorzystano drewno jesionowe. Bardzo grube, kamienne ściany są elementem podtrzymującym konstrukcje. Wysokość katedry to 11 metrów. Zachodnia fasada budynku wykonana została w stylu neoklasycystycznym. Znajduje się tam dwupoziomowy portyk, otoczony z obydwu stron wieżami z dzwonnicami.
Elementem przyciągającym uwagę jest przede wszystkim jednak ołowiana kopuła o średnicy 50 metrów i wadze 65 tys. ton. Bęben kopuły składa się z dwóch poziomów, podobnie jak znajdująca się na niej wieża na planie kwadratu, którą wieńczy złoty krzyż. Na pierwszym piętrze wieży znajduje się Złota Galeria, z której podziwiać można cały Londyn. Dolna część bębna kopuły otoczona jest perystylem, pełniącym funkcję nośną. Na drugim piętrze znajduje się natomiast „kamienna galeria” z balkonem.
Bogate wnętrze katedry św. Pawła
Równie interesujące jest wnętrze katedry, ozdobione rzeźbami autorstwa Greenleague Gibbons. W północnej nawie znaleźć można posąg Madonny z dzieckiem autorstwa Henry’ego Moore’a, natomiast w południowej kopię obrazu „Światło Świata” Williama Holmana Hunta. Na sklepieniach chóru podziwiać można wykonane w XIX wieku przez Williama Blake’a Richmonda mozaiki.
W budynku znajduje się kilka kaplic. W czasie II wojny światowej jedną z nich zburzyła bomba, a odbudowaną w latach 50. część ozdobiono elementami upamiętniającymi walczących w wojnie Amerykanów. Znaleźć tu można witraż przedstawiający stany Ameryki, a także płaskorzeźbę w kształcie rakiety.
We wnętrzu katedry znajdują się również trzy galerię, w tym najsłynniejsza z nich, ze względu na właściwości akustyczne nazywana Galerią Szeptów. Oprócz tego w katedrze umieszczono jedne z największych w Wielkiej Brytanii organów. Instrument składa się z 7 tysięcy piszczałek, rozmieszczonych w różnych częściach świątyni.
Dodane w kategorii: Architektura historyczna, Ciekawe budynki