Daniel Burnham
19 stycznia 2023 0 komentarzy
Daniel Burnham był wybitnym architektem i urbanistą z Chicago. Zaprojektował między innymi słynny trójkątny budynek Flatiron w Nowym Jorku czy Union Station w Waszyngtonie. Był też autorem planu rozwoju wielkich miast w tym Chicago, Manili i centrum Waszyngtonu. Jego budynki jako pierwsze były nazywane „drapaczami chmur”.
Daniel Burnham urodził się 4 września 1846 roku. Nie uczył się najlepiej, za to bardzo dobrze rysował. Mimo że przygotowywał się u prywatnych nauczycieli nie zdał egzaminów na Harward i Yale. W 1867 roku, mając 21 lat, będąc na praktyce w firmie architektonicznej Loring & Jenney, odkrył w sobie pasję projektowania. Po krótkim pobycie w Newadzie wrócił do Chicago i objął stanowisko u architekta L.G. Laureana.
Gdy w październiku 1871 roku miasto zostało zniszczone przez wielki pożar, architekci mieli wiele pracy przy projektowaniu dobudowy. Wtedy jednak Burnham postanowił znaleźć inne zajęcie, które jednak nie odniosło sukcesu. W 1972 roku, w wieku 26 lat, Burnham trafił do biur firmy Carter, Drake i Wight, gdzie poznał przyszłego partnera biznesowego Johna Wellborna Roota. Rok później otworzyli razem biuro architektoniczne.
Budowa pierwszych „drapaczy chmur”
Pierwszym zleceniem była budowa rezydencji dla potentata handlowego Johna B. Shermana. Root stworzył ogólny projekt, Burnham go dopracował i czuwał nad przebiegiem budowy. Inwestycja ta znacząco wpłynęła na jego życie, ponieważ na placu budowy poznał Margaret Shermana, córkę zleceniodawcy, która później została jego żoną.
Firma Burnham and Root otrzymała od Shermana kolejne zlecenia w tym na budowę Stone Gate, czyli bramy głównej do stoczni, która później stała się symbolem Chicago. W 1881 roku przedsiębiorcom zlecono budowę Montauk Building, który był wówczas najwyższym budynkiem w Chicago. To pierwszy budynek, który nazwano „drapaczem chmur”.
Kilka lat później Burnham zaprojektował Flatiron Building w Nowym Jorku. Podczas budowy po raz pierwszy zastosowano wewnętrzny stalowy szkielet, na którym opierała się konstrukcja. Dzięki temu murowane ściany zewnętrzne nie były ścianami nośnymi.
Budowa Światowej Wystawy Kolumbijskiej
Burnham i Root byli odpowiedzialni za nadzorowanie projektu i budowy Światowej Wystawy Kolumbijskiej, która odbyła się w 1893 roku w celu upamiętnienia cztery setnej rocznicy wyprawy Krzysztofa Kolumba. Niestety, przed zakończeniem prac Root umiera na zapalenie płuc. Wtedy Burnham staje się osobiście odpowiedzialny za dokończenie prac na czas.
Sukces targów znacznie wpłynął na pozycję Burnhama i spopularyzował architekturę neoklasycystyczną w monumentalnym, ale racjonalnym stylu Beaux-Arts. Projekt wystawy nazywanej „Białym Miastem” uważany jest za pierwszy kompleksowy dokument planistyczny w Stanach Zjednoczonych.
Plany budowy i rozwoju miast
W 1904 Burnham na zlecenie generalnego gubernatora Filipin zaczął projektować Manilę i letnią stolicę w Baguio. W swych projektach kładł nacisk na poprawę warunków sanitarnych i spójną estetykę.
W 1909 roku Burnham wraz z Edwardem H. Bennettem opublikowali kompleksowy plan kontrolowanego rozwoju Chicago. Było to pierwsze tego typu opracowanie w USA.
Burnham brał również udział w przygotowaniu planów m.in. Cleveland i San Francisco. Pracował także nad wdrożeniem planu McMillana tworzącego na nowo centrum Waszyngtonu.
Burnham był jednym z najwybitniejszych orędowników ruchu Beaux-Arts, a także odrodzenia architektury neoklasycystycznej. W chwili śmierci, która nastąpiła 1 czerwca 1912 roku, jego biuro było największą na świecie firmą architektoniczną.
Dodane w kategorii: Słynni architekci