Cuda architektoniczne

Budynki dostosowane do osób niepełnosprawnych

17 kwietnia 2018 0 komentarzy

Według statystyk aktualnie aż 15% populacji na świecie to osoby niepełnosprawne. W Polsce dotyczy to od 5 do 8 milionów osób, co pokazuje dużą skalę problemu. Wśród osób niepełnosprawnych najczęściej występują ograniczenia ruchowe i to na nich skupiają się wszelkie udogodnienia w architekturze budynków. Jakie rozwiązania są stosowane, by usunąć bariery architektoniczne i ułatwić poruszanie się osób niepełnosprawnych w budynku?

Istnieje wiele udogodnień, dzięki którym ludzie poruszający się na wózku mogą samodzielnie dostać się do budynku (dotyczy to zarówno budynków użyteczności publicznej, jak i budynków mieszkalnych), a także przemieszczać się wewnątrz pomiędzy poszczególnymi piętrami i w pełni korzystać ze wszystkich jego funkcjonalności.

Tutaj znajdziesz

>>mieszkania dla niepełnosprawnych w Warszawie<<

Kwestię architektonicznego dostosowania budynków do potrzeb osób niepełnosprawnych uregulowało dopiero Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690). Rozporządzenie zawiera wiele szczegółowych wytycznych, które należy wziąć pod uwagę podczas dostosowania budynku do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Wejście

Wejście do budynku powinno być łatwo dostępne dla osób niepełnosprawnych. Najpopularniejsze schody stanowią jednocześnie największą barierę architektoniczną dla osób z ograniczeniami ruchowymi. Najprostszym rozwiązaniem jest dostosowanie wejścia do potrzeb osób niepełnosprawnych dzięki zbudowaniu podjazdu (pochylni). Jego szerokość powinna wynosić min. 120 cm, nachylenie nie może mieć zbyt dużego kąta, a nawierzchnia powinna być wykonana z materiałów antypoślizgowych. Warto pamiętać, by przy balustradach lub ścianach podjazdu na wysokości 0,75 m zamontować obustronne poręcze. Jeśli budowa podjazdu jest niemożliwa, do dyspozycji zostają specjalne platformy transportujące wózek.

Wnętrze

W przypadku budynku mieszkalnego wielorodzinnego niewyposażonego w windę trzeba zapewnić rozwiązania, które osobom niepełnosprawnym ułatwią samodzielne poruszanie po budynku. Również i w tym przypadku można zastosować pochylnię. Jeżeli różnica poziomów jest niewielka, można zastosować aluminiowe rampy odporne na obciążenia, a przy tym lekkie i łatwe w użytkowaniu. Wygodniejszą alternatywą są platformy transportujące wózek inwalidzki w pionie (platformy pionowe i schodowe). Dzięki powyższym rozwiązaniom niepełnosprawni będą mogli się dostać do mieszkań położonych na pierwszej kondygnacji i do kondygnacji podziemnej zawierającej miejsca parkingowe.

Jeśli w budynku możliwe jest zamontowanie windy, to warto pamiętać, by jej szerokość wynosiła co najmniej 1,1 m, a długość 1,4 m. Poręcze powinny znajdować się na wysokości 0,9 m, a tablica przyzywowa była umieszczoną na wysokości od 0,8 m do 1,2 m i zawierała oznakowanie dla osób niewidomych, a także umożliwiała informację głosową.

W budynku średnim i wysokim, w którym co najmniej jeden poziom nadziemny ma pomieszczenia na więcej niż 50 osób i znajduje się na wysokości min. 12 m, oraz w dwukondygnacyjnym i wyższym budynku opieki zdrowotnej i społecznej musi się znaleźć winda przystosowana do przewozu osób niepełnosprawnych.

Warto również pamiętać, by okna miały klamki umożliwiające ich otwarcie nie wyżej niż na wysokości 1,2 m od podłogi, a wszelkie progi, uskoki, czy załamania korytarza były odpowiednio oznakowane.

Dostosowanie budynków do potrzeb osób niepełnosprawnych nie jest wymagającą i kosztowną zmianą. Warto jednak pomyśleć o właściwych elementach infrastruktury już na etapie projektu budynku, dzięki temu osoby niepełnosprawne będą miały możliwość samodzielnego poruszania się.

Dodane w kategorii: Baza wiedzy, Elementy architektoniczne

Poprzedni artykuł

Następny artykuł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany/ Wymagane pola oznaczone gwiazdką *